قوانین مقدماتی بسکتبال :
نكات جالبی كه در مجموعه سیزده گانه قوانین مقدماتی بسكتبال در آن زمان جای داشت عبارت بودند از:
1- امكان ضربه زدن به توپ وجود داشت اما نه با مچ دست.
2- هرگاه بازیكنی بهر دلیلی از بازی اخراج می شد بازیكن دیگری بجای وی به بازی وارد نمی شد.
3- یك امتیاز به نفع تیم مقابل تیمی كه مرتكب سه خطا شده بود ثبت می شد.
4-
وقتی توپی از زمین خارج می شد اولین فردی كه آن را لمس می كرد صاحب
آن شناخته شده و می توانست توپ را به داخل زمین پرتاب نموده و آن را به
جریان بگذارد.
بازی از دو نیمه 15 دقیقه ای و یك استراحت 5 دقیقه ای بین
دو نیمه تشكیل می شد. تعداد بازیكنانی كه یك تیم را تشكیل می دادند به
اندازه زمین بستگی داشت و بین 3 الی 40 نفر متغیر بود. تعداد كمتر از حالت
تكنیكی و علمی بیشتر و تعداد زیادتر از جنبه تفریحی بیشتری برخوردار بود.
بهترین شكل یك تیم از نظر تعداد و تركیب نفرات به این صورت بوده كه دروازه
بان دو گارد ، سه سانتر ، دو فوروارد و یك بازیكن در انتهای زمین. بنابراین
در آغاز تعداد مطلوب برای یك تیم 9 نفر بود. وظیفه دروازه بان و دو گارد
جلوگیری از كسب امتیاز توسط بازیكنان تیم مقابل. فورواردها مسئول كسب
امتیاز و سانترها نقش تغذیه كننده بازیكنانی را در جلو بهترین فرصت را
دراختیار داشتند عهده دار بودند. بازیكنان در این زمان از لباس ژیمناستیك
كه عبارت بود از یك شلوار بلند و بلوز آستین كوتاه استفاده می كردند.
فقدان
قوانین و مقررات در دوره مقدماتی بسكتبال باعث پیدایش مسائل اجرایی بسیار و
درنتیجه كاهش جذابیت این بازی شد. بطور مثال بازیكنان بلندقد در كنار سبد
می ایستادند و با دریافت توپ از سایر بازیكنان آن را به ثمر می رساندند و
از انجام حركات جالب كه در حال حاضر در بازی بسكتبال و بویژه در تاكتیك های
حمله مشاهده می شود خبر و اثری نبود. مسئله دیگری كه از تحرك بازی می
كاست آن بود كه بازیكن هرقدر مایل بود می توانست توپ را نزد خود نگاه دارد.
به همین نحو یك تیم می توانست به مدت دلخواه توپ را حفظ نماید.
این وضع تا سال 1930 با تغییرات جزئی كه به نمونه هایی از آن اشاره خواهد شد ادامه داشت.
1- ابتدا به هر پرتاب یك امتیاز و به پرتاب های دورتر از 6 متر ، 3 امتیاز تعلق می گرفت.
2- تعداد خطاهایی كه به اخراج بازیكن منتهی می شد از 2 به 5 نفر افزایش یافت.
3- تعداد متغیر بازیكنان در سال 1897 روی 5 نفر تثبیت شد.
4- دریبل كننده تنها می توانست با یك دست دریبل كند و تا سال 1901 اجازه شوت نداشت.
5- در سال 1908 استفاده از هر دو دست در دریبل مجاز شد.
در
سال 1930 تحول چشمگیری در این ورزش بوجود آمد و با تجدیدنظر در مقررات
موجود و تكمیل آنها بسكتبال بسمت تكامل هرچه بیشتر گام برداشت. در این سال
بود كه هنك لوئی ستی دانشجوی دانشگاه استانفورد كالیفرنیا برای اولین بار
شوت جفت را به نمایش گذاشت و باعث افزایش تحرك و درنتیجه محبوبیت این ورزش
در بین جوانان گردید. این اختراع بهمراه قوانینی نظیر قانون 3 ثانیه و 10
ثانیه (1936) كه به افزایش تحرك بازیكنان منجر گردید باعث شد كه این مرحله
بعنوان نقطه عطفی در توسعه و گسترش بسكتبال محسوب شود. زیرا علاوه بر
افزایش قابل ملاحظه سرعت در بازی ، از نقطه نظرهای تكنیكی و تاكتیكی باعث
پیدایش عوامل مختلف نسبت به دستیابی به هدف و پرتاب توپ در سبد شد.
امروزه
در بسیاری از كشورهای جهان بازی بسكتبال جای خود را در بین ورزش ها پیدا
نموده و طرفداران زیادی دست و پا كرده است بطوریكه در اكثر مدارس و
دانشگاهها و سایر موسسات آموزشی جوانان به اجرای آن مبادرت می ورزند.
کلیپ های آموزشی